دسته: سلامتی

 امروزه با تغییر عادات و سبک زندگی بشری، نوع فعالیت ها و هنجارهای زندگی افراد بخصوص در کشورهای پیشرفته و کلان شهر ها دچار تحول شده است. به همین خاطر بر آن شدیم در این شماره نشریه به بیان روش ها و معرفی ورزش هایی مرتبط با این موضوع بپردازیم .

ورزش هایی برای کاهش خستگی کار با کامپیوتر
عضلات دست پس از استفاده طولانی و بیش از حد از ماوس رایانه خسته می‌شوند. افرادی که با رایانه کار می‌کنند زمان زیادی را صرف تایپ کردن و استفاده از ماوس می‌کنند.

 

ماوس توسط عضلات فلکسور و اکستانسور ساعد اداره می‌شود. خستگی و درد معمولاً با استفاده بیش از حد از این عضلات ایجاد می شود اگرچه مقدار بسیار ناچیزی فشار روی ماوس وارد می‌شود ولی این عضلات برای انجام حرکات کوچک در طی یک دوره زمانی طولانی به استقامت نیاز دارند.

 

درمان خستگی ساعد
برای درمان درد عضلات دست، ماوس رایانه ای را انتخاب کنید که به راحتی در کف دست جا گیرد .ماوس بیش از حد بزرگ یا زیاد کوچک باعث خستگی سریع عضلات ساعد می‌شود. محل کار ایستگاه کاری است که باید از نظر ارگونومی بدن بطور صحیحی تنظیم شوند. نشستن در یک صندلی قابل تنظیم ارتفاع و قرار دادن ماوس در یک سطح ثابت بطوریکه آرنج را حدود ۹۰درجه خم و مچ دست در یک موقعیت مستقیم قرار گیرد به لحاظ ارگونومی بدن مطلوب است.

بعد از استفاده از ماوس چند بار در روز عضلات ساعد را کشش دهید .کف دست راست را روبه پایین نگه دارید با دست چپ به آرامی مچ دست راست را خم کنید طوریکه انگشتان دست روبه کف اتاق باشند این کشش را به مدت ۱۰ثانیه انجام دهید و سپس با دست چپ تکرار کنید.

بعد از هر یک ساعت در طول استفاده از رایانه پنج دقیقه استراحت کنید تا عضلات ساعد کمتر احساس خستگی کنند.

 

 

تمریناتی برای تقویت عضلات چشم

همانگونه که بدن انسان به ورزش احتیاج دارد، چشم ها نیز نیازمند آن هستند تا فرد با تقویت عضلات، میدان دید بیشتری کسب کرده و کمتر در معرض ضعف بینایی قرار گیرد.

 
اگرچه کار با کامپیوتر موجب خستگی چشم ها می شود ولی با افزایش سن، بینایی تحت تأثیر قرار گرفته و قدرت انطباق کاهش پیدا می کند بنابراین افزایش قدرت عضلات تشکیل دهنده چشم برای تقویت بینایی اهمیت زیادی پیدا می کند.

انجام روزانه یکسری تمرینات ورزشی خستگی چشم را کاهش داده و پیرچشمی را به تعویق می اندازد.

• روی یک صندلی راحت بنشینید. کف دست ها را به یکدیگر بمالید تا زمانی که گرمای آن را احساس کنید. چشم ها را ببندید و آنها را با کف دست بپوشانید. از فشردن چشم ها خودداری کنید و اجازه ندهید کمترین نوری از لابه لای انگشتانتان عبور کند. اکنون روی فضای تاریک پیش روی تمرکز کنید و به مرور خاطرات خوشایند گذشته بپردازید. پس از سه دقیقه به طور آهسته چشم ها را باز کرده و هر چند ساعت یک مرتبه این تمرین را تکرار کنید.
• روزانه چند مرتبه چشم ها را جهت عقربه های ساعت و خلاف آن بچرخانید.
• هر چند ساعت دست از کار کشیده و به شیئی به فاصله ۵۰ متر دورتر برای ۱۰ تا ۱۵ ثانیه خیره شوید. سپس به آرامی نگاه خود را تغییر داده و به تماشای اشیای نزدیک خود بپردازید. این تمرین را پنج مرتبه تکرار کنید. به فاصله ۱۵ سانتی متری از پنجره بنشینید.
• یک مداد را روبه روی خود قرار دهید و به آهستگی آن را به نوک بینی خود نزدیک کنید. مداد را با چشم ها دنبال کرده و روی آن تمرکز کنید.

 

در حین انجام کار با کامپیوتر حرکات کششی ساده انجام دهید.

در حالی که نشسته اید در ناحیه گردن، دست ها، ران پا و نیم تنه حرکات کششی انجام دهید. این امر به شما کمک می کند که جلوی احساس سفتی و خشک بودن عضلات را بگیرید.

گردن: برای انجام حرکات کششی در ناحیه گردن، به آرامی عضلات گردن را به سمت جلو و عقب و طرفین خم کنید و به سمت چپ و راست خود نگاه کنید. این کار را می توانید هرگاه در عضلات گردن احساس سفتی و گرفتگی کردید، انجام دهید. به هیچ وجه سر خود را حول گردن نچرخانید؛ این کار باعث صدمه به مفاصل گردن می شود.

بازوها و شانه ها:  شانه هایتان را ۱۰ بار به سمت جلو و سپس ۱۰ بار به سمت عقب بچرخانید. بهترین حرکت کششی برای بازو ها و شانه ها،این است که دستان خود را برابر با عرض شانه روی میز قرار دهید و در حالی که لبه میز را گرفته اید، شانه هایتان را به سمت بالا فشار دهید. همچنین در همین حالت می توانید شانه ها و آرنج خود را به سمت میز فشار دهید.

 

مچ دست: مچ ها را به طور مرتب، هر یک ساعت بچرخانید. این کار را ۱۰ بار در جهت عقربه های ساعت و ۱۰ بار در خلاف عقربه های ساعت انجام دهید. اگر مدت زیادی از روز را به تایپ کردن مشغول هستید، انجام این کار احتمال ابتلا به سندرم کانال مچ دست را کاهش می دهد.

قوزک پا: مچ پا ها را درست به مانند مچ دست، ۱۰ بار در جهت عقربه ساعت و ۱۰ بار در خلاف عقربه ساعت بچرخانید. انجام این کار به چرخش بهتر خون کمک می کند و در نتیجه از خواب رفتگی در اثر قطع جریان خون در عضلات پا (که در اصطلاح باعث “سوزن سوزن شدن” یا “مورمور شدن” می شود) جلوگیری می کند.

عضلات سینه: در ادامه مخصوصا اگر که عادت به خم شدن روی کیبورد دارید، باید دستان خود را در اطراف بدن باز کنید و در حالی که دستان خود را مشت کرده اید شانه هایتان را به سمت عقب و سینه را به سمت جلو متمایل کنید.

عضلات ناحیه شکمی: عضلات شکم را منقبض کنید، برای چند ثانیه نگه دارید و سپس رها کنید. این کار را هر چند دقیقه یکبار در طول روز در حالی که پشت میز در حال کار کردن هستید، انجام دهید.

عضلات ساق پا: در حالی که نشسته اید، پاهای خود را روی پنجه پا بلند کنید و این کار را آنقدر انجام دهید تا در این ناحیه احساس خستگی کنید. این کار را به مدت یک ساعت هر ۱۰ دقیقه یک بار انجام دهید. انجام این ورزش برای ساق پا از شکل گیری لخته های خون در این ناحیه جلوگیری می کند. ایجاد لخته خون در این ناحیه، در بین کاربران میانسال کامپیوتر رایج است.

 

ورزش و تغییر عادات روزمره  جهت جلوگیری از سردردهای ميگرنی در حین کار با کامپیوتر

 

 

همانطور که مي دانيد ميگرن نوعي سردرد است که برخي افراد را گرفتار مي کند. سر درد به صورت عود کننده و شديد بوده و اغلب موارد فرد را آزار مي دهد و فعاليتهاي معمول را مختل مي سازد، به ویژه برای افرادی که روزانه زمان زیادی را در محیط سیستمی و در مقابل تجهیزات الکترونیکی هستند. با ورزش و فعاليت مناسب مي توان اين وضعيت را بهتر کرد.

يک برنامه ي ايروبيک ملايم، مي تواند تناوب حملات و شدت حمله هاي سردرد را کاهش دهد. در واقع، ورزش مداوم و شديد مي تواند منجر به تسريع روي دادن سردرد ميگرني شود به همين دليل بايد در انجام فعاليتها دقت و احتياط کنيد. همچنين نوع فعاليتي که مي کنيد بايد سنجيده و دقيق باشد تا فعاليت منجر به تشديد سردرد نگردد.

ورزش روزانه به عنوان يک عامل پيشگيري کننده محسوب مي شود. البته اين عامل در زمان بروز حمله ميگرن نمي تواند با درد رقابت کند و در اين زمان موثر نيست.

ورزش و فعاليت، تنشها و فشارهايي که بر بدن وارد مي شود را از بين مي برد. همچنين گردش خون در بدن را تسهيل مي کند. هر دوي اينها تغييرات فيزيولوژيکي هستند که احتمال حمله هاي ميگرني را کاهش مي دهند.

 

افرادي که از اين بيماري رنج مي برند و يک برنامه ي ايروبيک ملايم و منظم دارند،کاهش در تناوب حملات را ذکر مي کنند. به گفته ي اين افراد تکرار حملات به نصف کاهش مي يابد. البته وضعيت افراد مختلف با هم متفاوت است و چنانچه در انجام ورزشها با مشکلي مواجه شديد بايد ورزش را قطع کرده و از پزشک خود راهنمايي بخواهيد.

 

 

ورزش هایی را براي بهتر شدن ميگرن به شما پيشنهاد مي کنيم:

 

• قدم زدن يا دويدن به مدت ۳۰ دقيقه در روز و حداقل سه بار در هفته. هنگامي که بدن شما طي چند ماه در اين وضعيت قرار بگيرد، با افزايش اکسيژن، مواد مغذي و افزايش توانايي فيزيکي، مي توانيد کاهش در حملات ميگرن را تجربه کنيد.

 

• به ورزشي که به آن علاقه داريد بپردازيد مانند شنا، تنيس، بسکتبال،واليبال، بيس بال و يا فوتبال همچنین مي توانيد به ميزان پنج بار در هفته دوچرخه سواري کنيد.

 

 

 

منابع: seemprgh.com، salamatnews.com، aftab.ir و سایر منابع اینترنتی

 

 

۵ نکته برای دویدن در سرما

حتی اگر شما یک دونده مشتاق باشید که در هر فصلی و بدون در نظر گرفتن آب و هوا برای دویدن بیرون می‌روید، احتمالا از چند راهنمایی برای دویدن در سرما سود خواهید برد. در حالی‌که بسیاری از افراد برای ورزش کردن در طول ماه‌های سرد به باشگاه‌ها روی می‌آورند، اما بقیه انگیزه‌شان را از دست می‌دهند و به اندازه قبل ورزش نمی‌کنند یا حتی آن را کنار می‌گذارند. اگر برای دویدن در آب‌و‌هوای سرد به نکات زیر توجه کنید، بهتر قادر خواهید بود که در تمام طول سال سالم و باانگیزه بمانید.

از پاهایتان محافظت کنید
در حالی‌که بسیاری از افرادی که در طول ماه‌های سرد می‌دودند، نگران خشک و گرم نگه‌داشتن بقیه قسمت‌های بدنشان هستند، اما پاها درست به اندازه سایر بخش‌های بدن مهم هستند. مطمئن شوید کفش‌های ضخیمی‌دارید که منافذ زیادی ندارند، زیرا به آب و رطوبت اجازه داخل شدن می‌دهند. به دنبال کفش‌هایی با یک لایه محافظ گورتکس باشید و قبل از دویدن به کفش‌های جدیدتان لایه ای از اسپری ضدآب بزنید.

زیاد لباس نپوشید
اگر هوای بیرون سرد باشد، معمولا تمایل دارید که هنگام بیرون رفتن از خانه، تا آنجا که ممکن است لباس بپوشید. با اینحال هنگامی‌که در هوای سرد می‌دوید، نباید به اندازه زمانی که برای پیاده روی بیرون می‌روید، لباس بپوشید. در عوض باید لباس‌هایی بپوشید که شما را تا حد ممکن گرم نگه خواهد داشت، بدون آنکه باعث شود در هنگام دویدن بیش از حد احساس گرما کنید. همچنین این لباس نباید در توانایی طبیعی شما برای حرکت‌کردن یا عرق‌کردن اختلال ایجاد کند.

لایه لایه لباس بپوشید
لایه لایه پوشیدن لباس‌ها یک راه عالی برای عایق‌بندی و محافظت اضافه در برابر سرماست، بدون آنکه توانایی شما برای حرکت را محدود کند یا به وزن شما به مقدار قابل توجهی بیفزاید. بررسی کنید که با توجه به درجه حرارت بیرون به چند لایه اضافه نیاز دارید و مطمئن شوید که علاوه بر پوشیدن لایه‌های مورد نیاز، از دستکش، کلاه و شال گردن مناسب نیز استفاده می‌کنید.

ضد آفتاب بمالید
ممکن است شما متوجه نشوید اما احتمال آفتاب سوختگی در ماه‌های سرد زمستان، اگر بیشتر از تابستان نباشد، درست به اندازه آن است. به خاطر داشته باشید خواه خورشید به شدت در حال تابیدن باشد و خواه نه، باید به درستی از خودتان محافظت کنید. ایده خوبی است که از ضدآفتابی استفاده کنید که در برابر رطوبت و عرق مقاوم است و حتما به صورت، گردن، دست‌ها و پاهایتان و همچنین هر ناحیه دیگری که ممکن است با لباس پوشیده نشده باشد، ضدآفتاب بزنید.

به مقدار نیاز آب بنوشید
اگرچه ممکن است شما در هنگام دویدن در سرما، احساس متفاوتی داشته باشید و شاید آنقدر که در هوای گرم متوجه می‌شوید، از عرق کردن‌تان باخبر نشوید. اما هنوز هم مهم است که قبل، در حین و بعد از تمرین‌تان به مقدار مناسب و کافی آب بنوشید. مطمئن شوید که آب کافی می‌نوشید و اینکه در هنگام دویدن نیز به آب دسترسی دارید. این کار شما را مطمئن می‌سازد که در هنگام دویدن در هوای سرد بیرون، دچار مشکلات سلامتی دیگری نمی‌شوید.

منبع: زیباشو دات کام و ایسنا و بیتوته

از دست آورد‌های پیشرفت تکنولوژی و زندگی امروزی، گاها ظهور و بروز انواع ناهنجاری‌ها و اختلالات روانی ـ عاطفی، هیجانات روحی منفی، استرس، ناامیدی و نگرانی، احساس پوچی و سردرگمی و نداشتن زندگی شیرین و با آرامش است؛ که در نتیجه آن برخی مردم به انواع بیماری‌های روانی همچون اضطراب، افسردگی و … مبتلا می‌شوند . در عصر حاضر، بیماری اعصاب و روان جزء مهمترین و شایع‌ترن بیماری‌هاست. در سرتاسر جهان بسیاری از مردم از اعصاب متشنج و در هم ریخته و سردردهای مزمن شکایت می‌کنند. مدیر یکی از کلینیک‌های درمانی معروف آمریکا (آقای مایو) اعلام می‌کند، بیش از نیمی از تختخواب‌های بیمارستان‌ها را کسانی اشغال کرده‌اند که گرفتار ناراحتی عصبی هستند. بیماری آنان از خرابی اعصابشان نیست؛ بلکه از هیجانات درونی، محرومیت، تشویش، نگرانی، ترس، عدم موفقیت، یأس و ناامیدی سرچشمه می‌گیرد. بسیاری از مردم می‌گویند، هنگامی که به طور منظم ورزش می‌کنند، خواب آرامش‌بخشی دارند؛ و ورزشکاران تقریباً همان قدر که از مزایای فیزیولوژیک ورزش سخن می‌گویند، از فواید روانی آن نیز صحبت به میان می‌آورند. تقریباً همه کسانی که ورزش می‌کنند، اظهار می‌دارند که بعد از انجام حرکات ورزشی شاداب شده و حس خوب و مطبوعی به آنان دست می‌دهد؛ روحیه آنها بهتر شده و اعتماد به نفس بیشتری پیدا می‌کنند و این حس موجب افزایش کارآیی و توانایی آنها می‌گردد. امروزه، تحقیقات علمی بسیاری نشان داده است، که ورزش علاوه بر اینکه ابزار ارزشمندی برای سلامتی جسمانی است، رابطه نزدیکی با سلامتی روانی و به ویژه پیشگیری از بروز ناهنجاری‌های روانی دارد. ورزشکاران معمولاً نسبت به افراد کم‌تحرک، اضطراب و افسردگی کمتری احساس می‌کنند.

ورزش اعصاب را در برابر هیجان و استرس مقاوم می‌کند. در تحلیلی که روی تعداد زیادی از تحقیقات که تأثیر ورزش بر خصیصه‌های شخصیتی و اضطراب را بررسی کرده بودند انجام گرفت، مشخص شد که ورزش در درمان افسردگی‌های مزمن و حاد تأثیر متعادل کننده‌ای دارد و بیشترین میزان کاهش استرس، افرادی را شامل شد که به درمان کلینیکی نیاز داشتند. مطالعات دیگر، حاکی از اثرات مشابه ورزش بر حالات روحی در شرایطی خاص‌تر می‌باشد. مثلاً مادلین (پژوهشگر برتر امریکایی) تأثیر حذف ورزش را روی ده داوطلب که ۶ تا ۷ روز در هفته روزانه ۴۵ دقیقه ورزش می‌کردند، برررسی کرد. به این ترتیب که آنها پس از یک روز تمرین سه روز استراحت می‌کردند و روز پنجم تمرین را از سر می‌گرفتند. کم کردن و حذف ورزش با عوارضی چون افزایش اختلال درخودسنجی، اضطراب، تنش، افسردگی، سردرگمی و کاهش توان افراد همراه بود. این تأثیرات زمانی که تمرین از سرگرفته می‌شد، درست بر عکس بود.  ورزش، به ویژه در سنین کودکی و نوجوانی مفرّ سالمی برای آزاد کردن انرژی انبار شده آنها است و این خود بسیار لذت‌بخش و آرامش‌دهنده است. ورزش شروع ناتوانی ناشی از سالخوردگی و بیماری مزمن را به تأخیر انداخته و باعث افزایش امید به زندگی فعال و نیز امید به خود زندگی می‌شود. و بالاخره، ورزش داروی اعصاب به همه ریخته و شادی‌آور است، و روان‌شناسان اذعان دارند که ورزش در تسکین حالات روحی منفی، نسبت به روان‌درمانی بهتر عمل می‌کند. پس فعالیت‌های بدنی، سهم زیادی را در ایجاد امنیت و آرامش روانی و اجتماعی برای افراد و جوامع، و تأمین بهداشت و سلامتی و زندگی سالم خواهد داشت. تأثیر مهارت‌های حسی ـ حرکتی و فعالیت‌های ورزشی بر کنش‌های ذهنی و تحول روانی، به گونه‌ای است که بسیاری از روان‌شناسان و کارشناسان تعلیم و تربیت عقیده دارند، این قبیل فعالیت‌ها در درجه اول، می‌بایست جزو برنامه‌های موظف آموزشی قرار داده شود. آشنایی دانش‌آموزان و دانش‌پژوهان با برنامه‌ها و روش‌های مختلف فعالیت‌های حسی و حرکتی، نه تنها سبب کنش‌های ذهنی آنها می‌گردد؛ بلکه موجبات نشاط روانی و سرزندگی، تقویت اعتماد به نفس و بالطبع بهداشت روانی آنها را فراهم می‌نماید. کمترین مقدار فعالیتی که برای نیل به این مزایا لازم است، بیست دقیقه و سه بار در هفته و در ورزش‌های هوازی حداقل ۷۰% تا ۸۵%، حداکثر میزان ضربان قلب (۲۲۰ منهای سن فرد است).

 

آثار و فواید روحی ـ روانی ورزش

 

1. شادابی و احساس آرامش

از ضروری‌ترین نیازهای بشر که جزو شرط‌های اصلی بهداشت روانی به شمار می‌رود، آرامش خاطر، احساس امنیت، شادابی و نشاط است و ورزش یکی از راه‌های دست‌یابی به این امر مهم می‌باشد که از طرفی با ایجاد محیطی فرح‌انگیز و نشاط‌آور؛ و از سوی دیگر با کاستن فشارهای عضلانی و از بین بردن سستی و کسالت، فشارهای روانی را مهار و باعث احساس شادی و نشاط می‌شود. به همین دلیل ورزش را «رابط جسم و ذهن» می‌نامند. در ایجاد احساس نشاط و شادابی حین ورزش، ترشح مخدرهای طبیعی گروه‌ اندروفین‌ها در مغز و غدة هیپوفیز نقش مهمی را ایفا می‌کنند. هنگام ورزش کردن، ترشح میانجی‌های عصبی‌ ـ شیمیایی مثل اندروفین، انکفالین و سروتونین در خون افزایش یافته و با اثرات ضددرد و شادی‌بخش خود، قادرند در فرد نشاط و سرور ایجاد کنند. برنامه‌های منظم و متعادل ورزشی، مثل راه رفتن سریع به مدت بیست دقیقه در هر روز تولید اندروفین‌ها را برمی‌انگیزد و احساس نشاط را تقویت می‌کند.

 

2. افزایش امید به زندگی، و لذت بردن از آن

تمام تلاش و کوشش انسان، برای دست‌یابی به زندگی بهتر، هدفمند و با کیفیت عالی همراه با کامیابی و رسیدن به لذت واقعی است؛ که ورزش بهترین زمینه‌ساز رسیدن به این هدف‌ها می‌باشد. ورزش کیفیت زندگی را بهتر می‌کند و نیز کارکرد جسمی را حفظ کرده و زندگی مستقل افراد مسن را طولانی‌تر می‌سازد. براساس یافته‌های تحقیقاتی پروفسور استیوبلر، حتی امید به زندگی افراد چاقی که دارای تحرّک هستند، از امید به زندگی افراد لاغری که اکثر اوقات در جلوی تلویزیون لمیده‌اند، بیشتر است. پژوهش‌های انجام گرفته در مورد چهل هزار زن حاکی است، که حتی تحرکات بدنی ملایم نظیر باغبانی یا پیاده‌روی، در صورتی که چند بار در هفته صورت گیرد، به افزایش طول عمر کمک می‌کند.

 

3. ایجاد انگیزه و روحیة بهتر

روبرت اپستین روانشناس و یکی از مؤلّفین «کتاب بزرگ مسابقه انگیزش» می‌گوید: «ورزش نه تنها باعث می‌شود شغلی بیابید، بلکه ممکن است کمک کند آن را حفظ کنید؛ زیرا تحرک بدنی کوتاه مدت در فاصله‌های ساعت‌های کاری، انرژی شما را افزایش می‌دهد.» به نظر او حرکات ورزشی پرجنب و جوش در طول روزهای کاری باعث افزایش انگیزش می‌شود. انگیزه در ورزش در افراد بین ۸ تا ۱۸ سال رابطة نزدیکی با یادگرفتن مهارت‌ها، لذت بدن از زندگی، پیشرفت خودکفایی و توانایی جسمی و روانی و در مجموع تقویت بهداشت روانی دارد.

 

4. پرورش و تقویت نیروی اراده و رشد خلاقیتو افزایش اعتماد به نفس

ورزش باعث افزایش اعتماد به نفس و تسلط بر مسایل می‌شود. براساس نظر کوپراسمیت اعتماد به نفس از داشتن روابط موفقیت‌آمیز با دیگران و آموختن مهارت‌ها نشأت می‌گیرد. مهمترین عوامل ایجاد اعتماد به نفس عبارتند از: خانواده، مدرسه، فعالیت‌های تفریحی و ورزشی و ارتباط متقابلی که در این مراحل فرد می‌آموزد.  مشخص شده است که فعالیت‌های بدنی تأثیرات مثبتی در ایجاد اعتماد به نفس در بزرگسالان دارد و بنا به گفته محققان دانشگاه مک ماستر کانادا، مردان و زنانی که در مورد ورزشکار بودن خود صحبت می‌کنند، بیش از آنهایی که در این باره صحبت نمی‌کنند، سخت‌کوش، متکی به نفس و مسلط به خود به نظر می‌رسند. ارتقای عزت نفس و خودپندارة مثبت شرکت در فعالیت‌های ورزشی باعث ایجاد فرصت خودارزیابی، ارتباط و مقایسه با همسالان و همگنان و رقابت سالم می‌شود، که به نوبه خود به رشد عزت نفس و خودپنداری کمک می‌کند.  ورزش منظم با افزایش احساس عزت نفس رابطه دارد و همچنین زمینه‌ای برای بروز استعدادها و درک بهتر توانایی‌ها است و شاخص‌هایی مثل اعتماد به نفس، عزت‌نفس، جامعه‌پذیری و سازگاری اجتماعی را بهبود بخشد. این شاخص‌ها نیز به نوبه خود، خودپنداره فرد را تقویت می‌کنند. تحقیقات انجام گرفته در بین دانش‌آموزان، بیانگر این مطلب است که بین خودپنداری دانش‌آموزان ورزشکار و غیرورزشکار تفاوت معنی‌داری وجود دارد. به این معنی که دانش‌آموزان ورزشکار نسبت به دانش‌آموزان غیرورزشکار از خودپنداری بیشتری برخوردارند. پس ورزش از عوامل است که می‌تواند در شکل‌گیری خودپنداری مثبت، مؤثر باشد. ورزشکاران معتقدند که نیرومندتر، خوش‌تیپ‌تر و لایق‌ترند، و بیشتر مورد قبول دیگرانند. این اعتقادات به نوبه خود در شکل‌گیری خودپنداره مثبت نقش مؤثری دارد. تحقیقات انجام شده در مورد بزرگسالان نیز نشان می‌دهد، آنهایی که از بیماری قلبی رنج می‌برند، پس از گذشت بحران، اگر به ورزش منظم و مداوم بپردازند، باعث می‌شود تا احساس سلامتی در آنها بیشتر شود و همچنین موجب تقویت خودپنداری، پذیرش واقع‌بینانة بیماری و تقویت خودکفایی و خودیاری می‌شود.

5. کمک به رشد مهارت‌های اجتماعی، و استحکام روابط خانوادگی

ورزش واسطه‌ای مناسب برای اجتماعی شدن، ایجاد کفایت و مهارت، استحکام روابط خانوادگی، سهولت دوست‌یابی وارتباط سالم با همسالان و همگنان می‌باشد. در پژوهشی، ۶۵ درصد از جوانان ابراز کردند که ورزش آنها را از استفاده مواد مخدر و الکل بازداشته است. این پژوهش نشان می‌دهد که ورزش وسیله‌ای مهم برای ارتقای سطح زندگی اجتماعی ـ اقتصادی کودکان و نوجوانان بوده است. سایمُن ( پژوهشگر امریکایی) در تحقیقی پیرامون ورزش و خرده فرهنگ در آمریکا به این نتیجه رسیده است که ورزش یکی از ساز و کارهای مهم در فرایندهای انطباق و همسازی فرهنگی در جامعه است؛ زیرا باعث پختگی و بلوغ اجتماعی در بازیکن و تماشاچی می‌شود.

6. دست‌یابی به اخلاق حسنه و شخصیت بهتر و سالم تر

تحقیقات انجام شده حاکی از آن است که ورزش باعث اصلاح رفتارهای فردی و اجتماعی و بهتر شدن اخلاق می‌شود و کمک می‌کند تا فردی بهتر و مفید باشیم. ورزش همچنین در رفتار معنوی و بینش ‌اجتماعی تأثیر داشته و زمینه‌ساز خلق و خوی بهتر و به وجود آوردنده شخصیت است.  تربیت بدنی در رشد و تقویت ارزش‌های انسانی و ارزش تعاون و همکاری مؤثر است در تقویت حافظه و انجام فعالیت‌های فکری، و تمرکز بهتر، علاوه بر حالات روحی، بر عملکرد ذهنی فرد و تقویت قوای آن، افزایش سلامت ذهنی و هوشیاری و تقویت قدرت تمرکز نیز مؤثر است. ورزشکاران نه تنها دارای توانایی و عملکرد بهتری هستند، بلکه بهتر نیز فکر می‌کنند. همچنین فعالیت حرکتی با فرایندهای عالی عقلی پیوندی استوار دارد. به هنگام ورزش، خون واکسیژن مورد نیاز به مغز بهتر و بیشتر رسیده و سرعت تفکر افزایش می‌یابد. و نیز سیستم عصبی تقویت یافته و عمل دماغ منظم می‌شود و در نتیجه کارهای فکری آسانتر انجام می‌گیرد. محققین می‌گویند: در موقع مطالعه و کارهای فکری زیاد، خون بیش از حد در مغز و کاسه سر به گردش درمی‌آید و گاه اختلالاتی در آن رخ می‌دهد. از این رو این افراد باید به ورزش و فعالیت‌های بدنی مناسب روی آورند، تا باعث استراحت مغز و اعصاب شوند و از اختلال در تغذیه و دفع سموم جلوگیری به عمل آورند. آنها می‌افزایند: اگر وضعیت حیاتی مغز و اعصاب (تنفس، جریان خون، تغذیه و دفع سموم) کامل نباشد، به تدریج کند ذهنی به وجود می‌آید و می‌تواند یکی از علل فراموشی باشد. همچنین بنابر توصیه انجمن آلزایمر، ورزش کردن در مدت زمان طولانی ممکن است خطر ابتلا به بیماری ” زوال عقل” را کاهش دهد.

تسهیل پیشرفت تحصیلی با بهبودی روند کارهای فکری و تقویت حافظه پیشرفت تحصیلی نیز افزایش می‌یابد. پژوهش‌های ویست و بوچر حاکی از آن است که ورزش در افزایش پیشرفت تحصیلی و نمرات دانش‌آموزان تاثیر فراوانی دارد در این تحقیق  ضمن کنترل متغیر‌های هوش و برنامه درسی، پژوهشی را در مورد پیشرفت تحصیلی دو گروه از دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار انجام دادند. در این مقایسه روشن شد که سطح پیشرفت تحصیلی دانشجویان ورزشکار بالاتر از دانشجویان غیرورزشکار است.

7. خواب راحت

یکی از نتایج افکار و اعصاب متشنج و در هم ریخته، بی‌خوابی و کم‌خوابی است. ورزش با تقویت و تسکین و آرامش اعصاب و با از بین بردن افکار و اوهام مشوش، موجب می‌شود تا فرد خواب بیشتر، عمیق و راحتری داشته باشد. محققان می‌گویند: ورزش بلافاصله قبل از خواب مدت زمان لازم برای خواب رفتن را تا ۵۰ درصد کاهش می‌دهد، کابوس‌های شبانه را به مقدار قابل توجهی کاهش می‌دهد و سبب می‌شود افراد از خواب خود لذت ببرند، با رضایت بیشتری از رختخواب جدا شوند و با انگیزه و شادابی بیشتری کار و تحصیل روزانه خود را آغاز نمایند.

منایع: ویکی پدیا، تابناک، مجله ورزش و سلامت و …

جمع آوری توسط : ندا عزیزی